विष्णु-विष्णु तू भणरे प्राणीं । इस जीवन के हावै।।
क्षण-क्षण आवै घटंती जावै । मरण दिनों दिन आवै ।।
पालटीयो गढ़ कांय न चेत्यो । घाती रोल भनावै ।।
गुरु मुख मुरखा चढे न पोहण मनमुख भार उठावै । ज्यूं ज्यूं लाज दुनी की लाजै । यूं त्यूं दाब्यो दावै ।।
भलियो होयसो भली बुध आवै ।। बुरियो बुरी कमावै ।।१२०।।