श्री गढ़ आल मोत पुर पाटण भुन्य नागोरी ।
म्हे ऊंडे नीरें अवतार लीयो ।
अठगी ठंगण । अदगी दागण । अगजा गंजण । ऊंनथ नाथण । अनू नवावन । काहिं को मै खैकाल कीयों ।
काहीं सुरग मुरादे देसां । काहीं दौरे दियुं ।।
होम करीलो दिन ठावीलो । सहस रचीलो छापर नीबी दूणपूरुं । ।
गांम सुंदरीयो छीलै बलदीयो । छंदे मन्दे बाल दीयो । अजम्है होता नागो बाड़े । रैण थंभै गढ़ गागरणो ।।
कुं कुं कंचन सोरठ मरहठ । तिलंग दीप गढ गागरणो । गढ़ दिल्ली कंचन अर दूणायर । फिर फिर दुनियां परखै लीयों । थटै भवनिया अरु गुजरात । आछो जाई सवालाब मालवै । परबत माडूँ माहीं ज्ञान कथूं । खुरसाण गढ लंका भीतर । गूगल खेऊ पैरठयों । ईडर कोट उजैणी नगरी । कहिंदा सिंध पुरी विश्राम लीयों । ।
कांय रे सायरा गाजै बाजै । घुरै घुरहरै करै इवांणी आप बलूं । किंही गुण सायरा मीठा होता । किंही अवगुण हुओ खार खरुं । जद बासग नेतो मेर मथाणी । समंद बिरोल्यो ढोयऊरू । रैणायर डोहण पांणी पोहण । असूरां बेधी करण छलूं । दशशिर नै जड़ वाचा दीन्हीं । तद मेल्ही अनंत छ्लूं ।।
दहशिर का दश मस्तक छेद्या । ताणू बाणू लडू कुलूं । सोखा बाणू एक बखाणू । जाका बहु परवाणुं । निश्चय राखी तास बलूं । राय विष्णु से बाद न काजै । कांय बधारो दैत्य कुलुं । म्हेपण म्हेई थेपण थेई । सा पुरुषा की लच्छ कुलूं । गाजै गुड़कै से क्युं वीहै । जेझल जाकी संहस फणूँ । मेरे माय न बाप न बहण न भाई । साख न सैंण न लोक जणो । बैकुण्ठे विश्वास बिलम्बण । पार गिरंये मात खिणूं । ।
विष्णु विष्णु तू भण रे प्राणी । विष्णु भनन्ता अनन्त गुणूं ।।
सहंसे नावैं सहसे ठावें । सहंसे गावै गाजे बाजे । हीरे नीरे गगन गहीरे ।।
चवदा भवणे तिहूं तृलोके जम्बु दीपे । सप्त पताले । ।
अई अमाणो । तत समाणो । गुरु फर्माणो । बहु परवाणो । अइयां निरजत सिरजत । नान्हीं मोटि जीया जूंणी । एती सास फुंरतै सारुं। कृष्णी माया धन बरषंता । म्हे अगिणी गिणूं फूहारुं । कुण जाणै म्हे देव कुदेवों । कुण जाणै म्है अलख अभेवों । कुण जाणे म्है सुर नर देवों । कुण जाणै म्है सुर नर देवों । कुण जाणै म्हारा पहला भेवूं ।।
कुण जाणै म्हे ग्यानी के ध्यानी । कुण जाणै म्हे केवल ज्ञानी । कुण जाणै म्हे ब्रह्मज्ञानी । कुण जाणै म्हे ब्रम्हज्ञानी । कुण जाणै म्हे ब्रम्हचारी । कुण जाणै म्है अल्प अहारी । कुण जाणै म्है पुरुष कै नारी । ।
कुण जाणै म्हे बाद बिबादी । कुण जाणै म्हे लुब्ध सबादी । कुण जाणै म्हे जोगि कै भोगी । कुण जाणै म्है आप संयोगी । कुण जाणै म्हे भावत भोगी । कुण जाणै म्है लील पती । कुण जाणै म्है सूम क दाता । कुण जाणै म्है सती कुसती । आप ही सूमर आप ही दाता । आप ही कुसती आपें सती । नव दाणूं निरवंश गुमाया कैरव किया फती फती । राम रुप कर राक्षस हडिया । वाण कै आगै बनचर जुड़ीया । तद म्हें राखी कमल पती । दया रुप म्हे आप बखाणां । संहार रुप म्हे आप हती । सौलै सहंस नव रंग गोपी । भोलम भालम टोलम टालम । छोलम छालम ।।
सहजै राखीलो म्हे कन्हड बालों आप जती । छोलबीया म्हे तपी तपेश्वर । छोलब कीया फती । राखण मतां तो पडदै राखां । ज्यूं दाहै पान बणासपती ॥६७॥